onderwijs
Basisprincipes van de aandelenmarkt
Wat is de aandelenmarkt?
De aandelenmarkt verwijst naar openbare markten die bestaan voor het uitgeven, kopen en verkopen van aandelen die op een beurs of over de toonbank worden verhandeld.
Aandelen, ook wel aandelen genoemd, vertegenwoordigen fractioneel eigendom in een bedrijf, en de aandelenmarkt is een plaats waar beleggers het eigendom van dergelijke activa kunnen kopen en verkopen. Een efficiënt functionerende aandelenmarkt wordt als cruciaal beschouwd voor de economische ontwikkeling, omdat het bedrijven de mogelijkheid geeft om snel toegang te krijgen tot kapitaal van het publiek.
Doelstellingen van de aandelenmarkt - Kapitaal en beleggingsinkomsten
In dit deel zullen we twee basisdoelen van de aandelenmarkt voor beginners bespreken.
De eerste is om kapitaal te verstrekken aan bedrijven die ze kunnen gebruiken om hun bedrijf te financieren en uit te breiden. Als een bedrijf een miljoen aandelen uitgeeft die in eerste instantie voor $ 10 per aandeel worden verkocht, biedt dat het bedrijf $ 10 miljoen aan kapitaal dat het kan gebruiken om zijn bedrijf te laten groeien (minus de vergoedingen die het bedrijf betaalt voor een investeringsbank om de aandelen te beheren aanbod). Door aandelen aan te bieden in plaats van het kapitaal te lenen dat nodig is voor expansie, vermijdt het bedrijf het aangaan van schulden en het betalen van rentelasten over die schuld.
Het secundaire doel van de aandelenmarkt is om beleggers - zij die aandelen kopen - de mogelijkheid te geven om te delen in de winsten van beursgenoteerde bedrijven. Beleggers kunnen op twee manieren profiteren van het kopen van aandelen. Sommige aandelen keren regelmatig dividend uit (een bepaald bedrag per aandeel aandelen dat iemand bezit). De andere manier waarop beleggers kunnen profiteren van het kopen van aandelen, is door hun aandelen met winst te verkopen als de aandelenkoers stijgt ten opzichte van hun aankoopprijs. Als een belegger bijvoorbeeld aandelen van een bedrijf koopt voor $ 10 per aandeel en de prijs van het aandeel stijgt vervolgens tot $ 15 per aandeel, kan de belegger 50% winst op zijn investering behalen door zijn aandelen te verkopen.
Geschiedenis van de aandelenmarkt
Hoewel de handel in aandelen teruggaat tot het midden van de 1500e eeuw in Antwerpen, wordt over het algemeen erkend dat moderne aandelenhandel begint met de handel in aandelen in de Oost-Indische Compagnie in Londen.
De vroege dagen van beleggingshandel
Gedurende de 1600e eeuw verstrekten Britse, Franse en Nederlandse regeringen charters aan een aantal bedrijven die Oost-India in de naam vermeldden. Alle goederen die uit het oosten werden meegebracht, werden over zee vervoerd, met risicovolle reizen die vaak werden bedreigd door zware stormen en piraten. Om deze risico's te mitigeren, zochten reders regelmatig investeerders om financieringszekerheid voor een reis aan te bieden. In ruil daarvoor ontvingen investeerders een deel van het gerealiseerde geldrendement als het schip met succes terugkwam, beladen met goederen voor verkoop. Dit zijn de vroegste voorbeelden van vennootschappen met beperkte aansprakelijkheid (LLC's), en vele bleven slechts lang genoeg bij elkaar voor één reis.
De Oost-Indische Compagnie
De oprichting van de Oost-Indische Compagnie in Londen leidde uiteindelijk tot een nieuw investeringsmodel, waarbij importerende bedrijven aandelen aanboden die in wezen een fractioneel eigendomsbelang in het bedrijf vertegenwoordigden, en die investeerders daarom investeringsrendementen op de opbrengsten van alle reizen die een bedrijf financierde, boden, in plaats van alleen op een enkele reis. Het nieuwe businessmodel maakte het voor bedrijven mogelijk om grotere investeringen per aandeel te vragen, waardoor ze hun vloot eenvoudig konden vergroten. Investeren in dergelijke bedrijven, die vaak werden beschermd tegen concurrentie door koninklijk uitgegeven charters, werd erg populair vanwege het feit dat beleggers mogelijk enorme winsten op hun investeringen konden realiseren.
De eerste aandelen en de eerste uitwisseling
Bedrijfsaandelen werden op papier uitgegeven, waardoor beleggers aandelen heen en weer konden verhandelen met andere beleggers, maar gereguleerde beurzen bestonden pas bij de oprichting van de London Stock Exchange (LSE) in 1773. Hoewel er een aanzienlijke hoeveelheid financiële onrust volgde op de onmiddellijke oprichting van de LSE slaagde de beurshandel er over het algemeen in om te overleven en te groeien gedurende de jaren 1800.
Het begin van de New York Stock Exchange
De New York Stock Exchange (NYSE) opgericht in 1792. Hoewel niet de eerste op Amerikaanse bodem - die eer gaat naar de Philadelphia Stock Exchange (PSE) - groeide de NYSE snel uit tot de dominante effectenbeurs in de Verenigde Staten en uiteindelijk in de wereld. De NYSE nam een fysiek strategische positie in, gelegen tussen enkele van de grootste banken en bedrijven van het land, om nog maar te zwijgen van de ligging in een grote scheepvaarthaven. De beurs stelde noteringsvereisten voor aandelen vast, en aanvankelijk nogal forse vergoedingen, waardoor het snel zelf een rijke instelling kon worden.
Moderne aandelenhandel - het veranderende gezicht van wereldwijde beurzen
De NYSE zag meer dan twee eeuwen lang weinig concurrentie en de groei werd voornamelijk gevoed door een steeds groter wordende Amerikaanse economie. De LSE bleef de Europese markt voor aandelenhandel domineren, maar de NYSE werd de thuisbasis van een voortdurend groeiend aantal grote bedrijven. Andere grote landen, zoals Frankrijk en Duitsland, ontwikkelden uiteindelijk hun eigen beurzen, hoewel deze vaak vooral werden gezien als springplank voor bedrijven die op weg waren naar een notering aan de LSE of NYSE.
Aan het einde van de 20e eeuw breidde de aandelenhandel zich uit naar vele andere beurzen, waaronder de NASDAQ, die een favoriete thuisbasis werd van snelgroeiende technologiebedrijven en die aan belang won tijdens de hausse in de technologiesector in de jaren tachtig en negentig. De NASDAQ kwam naar voren als de eerste uitwisseling tussen een web van computers die transacties elektronisch uitvoerde. Elektronische handel maakte het hele handelsproces tijd- en kostenefficiënter. Naast de opkomst van de NASDAQ kreeg de NYSE te maken met toenemende concurrentie van beurzen in Australië en Hong Kong, het financiële centrum van Azië.
De NYSE fuseerde uiteindelijk met Euronext, dat in 2000 werd gevormd door de fusie van de beurzen van Brussel, Amsterdam en Parijs. Door de fusie tussen NYSE en Euronext in 2007 ontstond de eerste trans-Atlantische beurs.
Hoe aandelen worden verhandeld - beurzen en OTC
De meeste aandelen worden verhandeld op beurzen zoals de New York Stock Exchange – NYSE – of de NASDAQ.
Beurzen bieden in wezen de marktplaats om het kopen en verkopen van aandelen onder beleggers te vergemakkelijken. Beurzen worden gereguleerd door overheidsinstanties, zoals de Securities and Exchange Commission (SEC) in de Verenigde Staten, die toezicht houden op de markt om beleggers te beschermen tegen financiële fraude en om de wisselmarkt soepel te laten functioneren.
Hoewel de overgrote meerderheid van de aandelen op beurzen wordt verhandeld, worden sommige aandelen over-the-counter (OTC) verhandeld, waarbij kopers en verkopers van aandelen gewoonlijk handelen via een dealer, of "market maker", die zich specifiek met de aandelen bezighoudt. OTC-aandelen zijn aandelen die niet voldoen aan de minimumprijs of andere vereisten om op beurzen te worden genoteerd.
OTC-aandelen zijn niet onderworpen aan dezelfde openbare rapportageregels als aandelen die op beurzen zijn genoteerd, dus het is voor beleggers niet zo eenvoudig om betrouwbare informatie te verkrijgen over de bedrijven die dergelijke aandelen uitgeven. Aandelen op de OTC-markt worden doorgaans veel dunner verhandeld dan op de beurs verhandelde aandelen, wat betekent dat beleggers vaak te maken hebben met grote spreads tussen bied- en laatprijzen voor een OTC-aandeel. Daarentegen zijn op de beurs verhandelde aandelen veel meer liquide, met relatief kleine bied-laatspreads.
Aandelenmarktspelers - Investeringsbanken, effectenmakelaars en investeerders
Er zijn een aantal vaste deelnemers aan de beurshandel.
Investeringsbanken de beursintroductie (IPO) van aandelen afhandelen die plaatsvindt wanneer een bedrijf voor het eerst besluit een beursgenoteerd bedrijf te worden door aandelen aan te bieden.
Hier is een voorbeeld van hoe een IPO werkt. Een bedrijf dat naar de beurs wil gaan en aandelen wil aanbieden, benadert een investeringsbank om op te treden als de 'underwriter' van het eerste aandelenaanbod van het bedrijf. De investeringsbank, na onderzoek van de totale waarde van het bedrijf en rekening houdend met welk percentage van het eigendom het bedrijf wil afstaan in de vorm van aandelen, zorgt voor de initiële uitgifte van aandelen op de markt in ruil voor een vergoeding, terwijl het bedrijf een vastgestelde minimumprijs per aandeel. Het is daarom in het belang van de zakenbank om ervoor te zorgen dat alle aangeboden aandelen tegen de hoogst mogelijke prijs worden verkocht.
Aandelen die worden aangeboden in IPO's worden meestal gekocht door grote institutionele beleggers zoals pensioenfondsen of beleggingsfondsen.
De IPO-markt staat bekend als de primaire of initiële markt. Zodra een aandeel op de primaire markt is uitgegeven, vindt alle handel in het aandeel daarna plaats via de beurzen in wat bekend staat als de secundaire markt. De term 'secundaire markt' is een beetje misleidend, aangezien dit de markt is waar de overgrote meerderheid van de aandelenhandel van dag tot dag plaatsvindt.
Effectenmakelaars, die al dan niet ook optreden als financieel adviseurs, kopen en verkopen aandelen voor hun klanten, zowel institutionele beleggers als individuele particuliere beleggers.
Aandelenonderzoek analisten kan in dienst zijn van effectenmakelaars, beleggingsfondsen, hedgefondsen of investeringsbanken. Dit zijn personen die beursgenoteerde bedrijven onderzoeken en proberen te voorspellen of de aandelen van een bedrijf waarschijnlijk in prijs zullen stijgen of dalen.
Fondsmanagers of portefeuillemanagers, waaronder beheerders van hedgefondsen, beheerders van beleggingsfondsen en beheerders van exchange-traded fund (ETF), zijn belangrijke deelnemers aan de aandelenmarkt omdat ze grote hoeveelheden aandelen kopen en verkopen. Als een populair beleggingsfonds besluit zwaar in een bepaald aandeel te investeren, is die vraag naar het aandeel alleen al vaak groot genoeg om de prijs van het aandeel merkbaar hoger te maken.
Beursindexen
De algemene prestaties van de aandelenmarkten worden meestal gevolgd en weerspiegeld in de prestaties van verschillende beursindexen.
Aandelenindexen zijn samengesteld uit een selectie van aandelen die is ontworpen om weer te geven hoe aandelen in het algemeen presteren. De beursindexen zelf worden verhandeld in de vorm van opties en termijncontracten die ook op gereglementeerde beurzen worden verhandeld.
Tot de belangrijkste beursindexen behoren de Dow Jones Industrial Average [DJI30], de Standard & Poor's 500 Index [SP50], de Financial Times Stock Exchange 100 Index [FTSE100], de Nikkei 225 Index, de NASDAQ Composite Index en de Hang Seng-index.
Bronnen:
www.wikipedia.org / www.corporatefinanceinstitute.com /
www.businessdictionary.com / www.readyratios.com / www.moneycrashers.com
