Activaklassen en hun rollen in portefeuilles
Aandelen van grote bedrijven - of 'large caps' - zijn investeringen in het eigen vermogen van grotere bedrijven, over het algemeen bedrijven met een marktkapitalisatie van meer dan kr 10 miljard, zoals Equinor, Hydro en BMW. Aandelen van grote bedrijven worden beschouwd als minder risicovol dan aandelen van kleinere bedrijven, omdat ze over het algemeen meer activa hebben en een langere staat van dienst hebben, maar ze bieden mogelijk niet zoveel groeipotentieel.
In vergelijking met obligaties hebben large-capaandelen een hoger verwacht langetermijnrendement om het hogere risico dat ermee gepaard gaat te compenseren.
Er zijn veel factoren die de prestaties van aandelen van grote bedrijven beïnvloeden. In de praktijk oefenen veel van deze factoren gelijktijdig en op elkaar hun invloed uit op de aandelenkoersen. Aandelen van grote bedrijven doen het doorgaans goed wanneer de inflatie laag of matig is. Deze aandelen presteren ook beter wanneer de economie naar verwachting zal groeien en wanneer de rente laag is.
Deze aandelen presteren slecht tijdens economische vertragingen, verwachtingen van dergelijke vertragingen en wanneer de rentetarieven hoog zijn. Onverwachte inflatie kan deze aandelen ook schaden. Wanneer de prijzen hoog zijn in verhouding tot de winst, kan de prijsprestatie eronder lijden.
Sparkasse Norwegian Large-Cap ETF en Vanguard OBX ETF hadden ten tijde van de ETF-selectie twee van de laagste bedrijfskostenratio's van meer dan 40 Noorse aandelen-ETF's voor grote bedrijven. Beide fondsen hebben in het verleden rendementen opgeleverd die hun onderliggende indices consequent op de voet volgden. Bovendien hadden Sparkasse Norwegian Large-Cap ETF en Vanguard OBX ETF elk aanzienlijke activa onder beheer.
Aandelen van grote bedrijven - fundamenteel zijn beleggingen van grotere bedrijven die zijn opgenomen in fundamentele indexen, die bedrijven screenen en wegen op basis van fundamentele factoren zoals omzet, cashflow en dividenden. De meeste traditionele aandelenindexen zijn samengesteld op basis van marktkapitalisatie (bijv. OBX, S&P 500, enz.), waarbij bedrijven met de grootste marktkapitalisaties de grootste weging hebben. Het opnemen van allocaties aan fundamenteel gewogen indexen voegt diversificatie toe binnen een portefeuille en kan het risicogecorrigeerde rendement in de loop van de tijd verbeteren. Vanwege hun verschillen in samenstelling gedragen fundamenteel gewogen indexen zich in verschillende marktomgevingen vaak anders dan marktkapitalisatie-gewogen indexen, terwijl ze ook de voordelen van traditionele indexering behouden, zoals transparantie en relatief goedkope implementatie.
Beleggingen in fundamenteel gewogen ETF's en traditionele naar marktkapitalisatie gewogen ETF's kunnen als aanvulling op elkaar worden gebruikt, omdat ze in verschillende marktomgevingen verschillen in hun prestaties. Het eindresultaat is een portefeuille waarvan wij denken dat deze in de loop van de tijd zal leiden tot betere, voor risico gecorrigeerde resultaten.
Op basis van onderzoek uitgevoerd door het onderzoeksteam in PSS, hebben fundamentele indexstrategieën het over langere perioden beter gepresteerd dan marktkapitalisatie-indexen. Dit is deels toe te schrijven aan het feit dat de fundamentele strategieën de koppeling doorbreken van het toekennen van een gewicht aan de prijs van aandelen. Een marktkapitalisatie-index geeft de grootste weging aan de grootste bedrijven, ongeacht de waardering. Als gevolg hiervan kunnen marktkapitalisatie-indices worden omschreven als "overwogen over geprijsde aandelen en onderwogen ondergewaardeerde aandelen." Aangezien fundamentele indexstrategieën de neiging hebben om op te wegen tegen bedrijven die goedkoop lijken op basis van verschillende financiële statistieken, hebben ze de neiging om beter te presteren in omgevingen die dergelijke "goedkope" of waardeaandelen belonen. Wat hun absolute prestatieniveau betreft, worden fundamentele strategieën op vrijwel dezelfde manier en door dezelfde factoren beïnvloed als aandelen van grote bedrijven.
Fundamentele indexstrategieën kunnen achterblijven bij marktkapitalisatie-indices in "boom"- of "momentum"-periodes, of wanneer de grootste bedrijven (gemeten naar marktkapitalisatie) dramatisch beter presteren dan de kleinere bedrijven in een index.
Aandelen van kleine bedrijven - of 'small caps' - zijn beleggingen in het eigen vermogen van kleinere bedrijven, over het algemeen bedrijven die de onderste 10% van de markt vertegenwoordigen volgens cumulatieve marktkapitalisatie. Aandelen van kleine bedrijven kunnen een groter groeipotentieel bieden dan aandelen van grote bedrijven. Ze zijn echter riskanter omdat ze door hun omvang kwetsbaarder zijn voor economische schokken, onervaren management, concurrentie en financiële instabiliteit.
De aandelen van kleine bedrijven bieden een hoger groeipotentieel dan veel andere activaklassen vanwege het potentieel voor dergelijke bedrijven om snel te groeien. Small-capaandelen hebben hogere verwachte langetermijnrendementen in vergelijking met andere activaklassen om het hogere risico dat ermee gepaard gaat te compenseren.
Aandelen van kleine bedrijven presteren over het algemeen goed wanneer de economie groeit of investeerders verwachten dat een dergelijke expansie zal plaatsvinden. Aandelen van kleine bedrijven zijn meestal nauwer verbonden met de kracht van de binnenlandse economie dan aandelen van grote bedrijven, omdat ze doorgaans het grootste deel van hun inkomsten binnen het grondgebied genereren, terwijl grote, multinationale ondernemingen vaak een aanzienlijk deel van de inkomsten genereren in meerdere geografische gebieden over de hele wereld . Waardering is ook van belang. Als de prijzen laag zijn in vergelijking met bijvoorbeeld de winst en de daaropvolgende prijzen, is de prestatie waarschijnlijk sterker.
Tijdens extreme aandelenmarkt- of economische stress presteren deze aandelen doorgaans slecht. Wanneer de prijzen hoog zijn in verhouding tot de winst, kan de prijsprestatie eronder lijden.
Aandelen in opkomende markten zijn aandelenbeleggingen in bedrijven die zijn gevestigd in landen met opkomende economieën die een snelle groei en industrialisatie doormaken. Opkomende markten verschillen in vier belangrijke opzichten van hun tegenhangers in ontwikkelde markten: (1) ze hebben een lager gezinsinkomen; (2) Ze ondergaan structurele veranderingen, zoals de modernisering van de infrastructuur of de overgang van een afhankelijkheid van landbouw naar productie; (3) Hun economieën ondergaan ontwikkelings- en hervormingsprogramma's; (4) Hun markten zijn minder volwassen. Opkomende markten zijn risicovoller dan ontwikkelde markten vanwege een groter potentieel voor politieke instabiliteit, valutaschommelingen, een onzekere regelgeving en hogere investeringskosten.
Opkomende markten bieden een unieke combinatie van voordelen: (1) Hoger groeipotentieel dan ontwikkelde markten. Voor beleggers is dit belangrijk omdat de bedrijfsinkomsten het potentieel hebben om sneller te groeien wanneer de economische groei hoger is. (2) Diversificatie. Door te beleggen in opkomende markten neemt de diversificatie toe, aangezien opkomende markten anders kunnen presteren dan ontwikkelde markten. (3) Het potentieel om opkomende bedrijven te ontdekken.
Aandelen uit opkomende markten presteren over het algemeen goed in perioden van snellere groei, wanneer grondstoffen op relatief hoge niveaus worden verhandeld, lokale exportmarkten bloeien als gevolg van een groeiende economie en lokale overheden beleid voeren dat meer bevorderlijk is voor de groei van de particuliere sector. Waardering is ook van belang. Als de prijzen bijvoorbeeld laag zijn in verhouding tot de winst, is de daaropvolgende prijsprestatie waarschijnlijk sterker.
Aandelen in opkomende markten hebben het doorgaans moeilijk wanneer ontwikkelde landen in een recessie verkeren of een omgeving met langzame groei doormaken. Bovendien presteren ze, vanwege hun relatief grote afhankelijkheid van de verkoop van grondstoffen, doorgaans niet goed wanneer grondstoffen dalende prijzen ervaren. Perioden met een hoog geopolitiek risico zijn ook schadelijk voor aandelen uit opkomende markten. Wanneer de aandelenkoersen hoog zijn in verhouding tot de winst, kunnen de prijsprestaties eronder lijden.
Een snelle analyse is vereist om mogelijke valkuilen bij ETF's voor aandelen uit opkomende markten te vermijden. Sparkasse Emerging Markets Equity en iShares Core MSCI Emerging Markets bieden beide blootstelling aan een gediversifieerde groep landen, in tegenstelling tot sommige fondsen die de blootstelling aan een enkele regio beperken of een hoge concentratie in een bepaald land hebben. Verder zijn dit grote ETF's met elk meer dan kr 5 miljard aan AUM op het moment van ETF-selectie. Elk van deze ETF's had lage bedrijfskostenratio's ten tijde van de ETF-selectie en werd in het verleden verhandeld met relatief smalle bied-laatspreads (minder dan 0.05% in een categorie waar de spreads wel 1%).
Vanguard FTSE Emerging Markets ETF is de grootste ETF in deze categorie en had ten tijde van de ETF-selectie een kostenratio die gelijk was aan iShares Core MSCI Emerging Markets, de secundaire ETF. Het werd echter niet geselecteerd als de secundaire ETF vanwege de hogere tracking error ten opzichte van de primaire ETF in deze activaklasse. iShares MSCI Emerging Markets is de op twee na grootste ETF in deze categorie, maar had ten tijde van de ETF-selectie een kostenratio die 56 basispunten hoger lag dan de primaire ETF.
Staatsobligaties zijn schuldinstrumenten die zijn uitgegeven door een overheid in een hoogontwikkeld land. Ze kunnen worden uitgegeven in de eigen valuta van het land van herkomst, of uitgedrukt in Amerikaanse dollars of een andere valuta. Ze hebben verschillende looptijden, van één jaar of korter tot wel 30 jaar. Ze betalen over het algemeen rente op halfjaarlijkse basis, en de tijdige betaling van hoofdsom en rente wordt ondersteund door het volledige vertrouwen en krediet van de overheid, waardoor ze tot de beleggingen met de hoogste kredietkwaliteit behoren. Het rendement op staatsobligaties is doorgaans lager dan voor de meeste andere obligaties, omdat beleggers bereid zijn minder inkomsten te accepteren in ruil voor een lager risico. Hoewel deze obligaties over het algemeen als vrij van kredietrisico worden beschouwd, brengen ze wel een renterisico met zich mee - als al het andere gelijk is, stijgen hun prijzen wanneer de rente daalt en vice versa.
Aangezien staatsobligaties worden beschouwd als in wezen vrij van kredietrisico, vormen ze een veilige en voorspelbare bron van inkomsten en kunnen ze een middel zijn om kapitaal te behouden. Geld dat beleggers willen beschermen tegen wanbetaling en beursrisico wordt vaak belegd in staatsobligaties. De markt voor staatsobligaties is groot en liquide, waardoor beleggers de effecten gemakkelijk kunnen kopen en verkopen wanneer ze willen. Door een deel van de activa van de portefeuille veilig te houden, kan een allocatie naar staatsobligaties in een totale portefeuille een belegger in staat stellen met meer vertrouwen risico te nemen in een ander deel van de portefeuille. Ten slotte bieden staatsobligaties diversificatie van aandelen in een portefeuille. Ze bewegen zich vaak in de tegenovergestelde richting van aandelen, vooral wanneer de economie verzwakt en/of wanneer aandelen dalen.
Staatsobligaties presteren doorgaans het best als de inflatie laag is en de rente daalt, zoals alle obligaties. Ze hebben echter ook de neiging om relatief beter te presteren dan andere soorten obligaties, wanneer de marktvolatiliteit hoog is, de economie verzwakt en de aandelenkoersen dalen. Beleggers zetten vaak geld in staatsobligaties als een vermeende veilige haven in tijden van economische en/of geopolitieke onrust vanwege het hoge niveau van veiligheid en liquiditeit.
Staatsobligaties presteren doorgaans slecht wanneer de inflatie en de rente stijgen en de marktvolatiliteit laag is. Als beleggers van mening zijn dat de economische en financiële omgeving een laag risico inhoudt, worden staatsobligaties als minder aantrekkelijk beschouwd om aan te houden dan andere soorten beleggingen, zoals bedrijfsobligaties of aandelen. De lagere rendementen op staatsobligaties maken ze minder aantrekkelijk voor beleggers wanneer het risico en de marktvolatiliteit laag zijn.
Bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit zijn beleggingen in de schuld van bedrijven met een relatief hoge kredietwaardigheid van een of meer van de grote internationale kredietbeoordelaars. Bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit zijn obligaties met een BBB- of hoger van Standard and Poor's, of Baa3 of hoger van Moody's Investors Services. Deze hoge ratings geven aan dat deze obligaties een relatief laag wanbetalingsrisico hebben, en als gevolg daarvan betalen de obligaties over het algemeen een lagere rente dan schuld uitgegeven door entiteiten met een kredietrating onder investment-grade. Deze obligaties betalen altijd een hogere rente dan obligaties die zijn uitgegeven door regeringen van ontwikkelde landen, terwijl al het andere gelijk is.
Bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit kunnen beleggers in staat stellen hogere rendementen te behalen (met meer kredietrisico) dan conservatievere beleggingen zoals staatsobligaties, met een lager kredietrisico dan dat van bedrijfsobligaties onder beleggingskwaliteit of 'hoogrentende'. Kredietrisico is het risico dat een kredietnemer een contractuele verplichting niet nakomt, wat resulteert in een verlies van hoofdsom of rente. De hogere rendementen die bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit bieden in vergelijking met staatsobligaties kunnen het algehele rendement van een vastrentende portefeuille helpen verbeteren. Bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit bieden ook diversificatievoordelen. De markt voor bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit is enorm, met honderden emittenten en duizenden individuele uitgiften, waardoor beleggers kunnen diversifiëren naar emittent, sector, looptijd en kredietwaardigheid.
Bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit presteren doorgaans goed wanneer de economie groeit en het wanbetalingspercentage laag is en naar verwachting laag zal blijven. Naast de hogere rendementen die bedrijfsobligaties bieden, kunnen bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit ook in prijs stijgen. Het rendementsvoordeel dat bedrijfsobligaties bieden ten opzichte van staatsobligaties wordt een creditspread genoemd; het kan worden gezien als een compensatie voor de extra risico's die ze met zich meebrengen. Als de economische vooruitzichten goed zijn of als het wanbetalingspercentage naar verwachting laag blijft, kunnen beleggers een lagere vergoeding accepteren, omdat de waargenomen risico's van wanbetaling kunnen afnemen. Wanneer de creditspread daalt, stijgt de prijs van bedrijfsobligaties over het algemeen ten opzichte van staatsobligaties.
Bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit presteren doorgaans slecht als de economische groei vertraagt en het aantal faillissementen naar verwachting zal toenemen. Hoewel bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit doorgaans aanzienlijk minder in gebreke blijven dan hoogrentende bedrijfsobligaties, kunnen beleggers hogere rendementen eisen ter compensatie van het potentieel voor een hoger percentage bedrijfswanbetalingen. Als gevolg hiervan stijgen de rendementen meestal ten opzichte van staatsobligaties, waardoor de prijzen lager worden. Tijdens perioden van marktonrust zijn bedrijfsobligaties van beleggingskwaliteit over het algemeen minder liquide dan staatsobligaties, wat de prijsvolatiliteit zou kunnen verergeren.
Obligaties van opkomende markten (EM) worden uitgegeven door een overheid gevestigd in een ontwikkelingsland. Deze beleggingen bieden doorgaans hogere rendementen als gevolg van het verhoogde risico op wanbetaling, dat kan voortvloeien uit onderliggende factoren zoals politieke instabiliteit, slecht ondernemingsbestuur en valutaschommelingen. Deze activaklasse is relatief nieuw in vergelijking met andere sectoren van de obligatiemarkt. Indices die EM-obligaties volgen, dateren pas uit de jaren negentig, toen de markt liquide werd en actief werd verhandeld. Hoewel sommige internationale opkomende landen de kenmerken hebben aangenomen van ontwikkelde markteconomieën met een stabieler fiscaal en monetair beleid en gezondere financiële instellingen, blijven er grote verschillen tussen de landen die als opkomende markten worden aangemerkt.
Een allocatie naar obligaties uit opkomende markten kan beleggers een bron van hogere inkomsten opleveren dan obligaties van ontwikkelde markten en het potentieel voor kapitaalgroei. Het potentiële voordeel brengt echter meer risico met zich mee. De wanbetalingen bij obligaties uit opkomende markten waren historisch gezien hoger dan bij obligaties uit ontwikkelde markten. Obligaties uit opkomende markten zijn doorgaans sterker gecorreleerd met aandelen dan met obligaties van ontwikkelde markten. Opkomende valuta's zijn doorgaans ook veel volatieler dan valuta's van ontwikkelde markten. Bedrijfsobligaties uitgegeven door bedrijven in opkomende landen kunnen toegang bieden tot snelgroeiende economieën met hogere rendementen dan wat mogelijk beschikbaar is in bedrijfsobligaties van ontwikkelde markten.
Obligaties uit opkomende markten presteren doorgaans goed wanneer belangrijke valuta's zoals de Amerikaanse dollar, euro of Japanse yen dalen, omdat activa uit opkomende markten er in vergelijking aantrekkelijker uitzien. Een groeiende wereldeconomie komt meestal ook ten goede aan obligaties van opkomende landen, aangezien de export over het algemeen een groter deel van de opkomende economieën vertegenwoordigt. Een omgeving met lage rente en lage volatiliteit is ook positief gebleken voor EM-obligaties, omdat beleggers worden aangetrokken door de hogere rentetarieven die EM-obligaties bieden.
Naast de factoren die bijdragen aan de slechte prestatie van obligaties van ontwikkelde landen, presteren obligaties uit opkomende markten doorgaans slecht wanneer beleggers niet bereid zijn risico te nemen of wanneer de wereldwijde groei vertraagt. Aangezien veel opkomende landen een groot deel van hun groei halen uit export naar ontwikkelde landen, is de tragere groei van de wereldwijde handel meestal een negatieve factor voor de economieën en valuta's van opkomende landen.
Edelmetalen zijn onder meer goud, zilver, platina en andere edele metalen.
Deze activaklasse voegt diversificatie toe aan een portefeuille en wordt doorgaans als defensief beschouwd vanwege de neiging om goed te presteren wanneer financiële activa (bijvoorbeeld aandelen en obligaties) slecht presteren.
Edelmetalen hebben de neiging om goed te presteren wanneer de verwachtingen voor toekomstige inflatie toenemen, de belangrijkste valuta's dalen, de geopolitieke onrust toeneemt of er wijdverbreide zorgen zijn over de stabiliteit van het financiële systeem.
Edelmetalen hebben de neiging om slecht te presteren wanneer de verwachtingen voor de toekomstige inflatie afnemen, de belangrijkste valuta stijgen, de geopolitieke onrust afneemt of de zorgen over de stabiliteit van het financiële systeem afnemen.
Diversificatie, automatisch beleggen en herbalanceringsstrategieën zorgen niet voor winst en beschermen niet tegen verliezen in dalende markten. PSS Portfolio Builder is ontworpen om de portefeuille van een klant dagelijks te monitoren en zal ook automatisch herbalanceren als dat nodig is om de portefeuille consistent te houden met het geselecteerde risicoprofiel van de klant, tenzij een dergelijke herbalancering mogelijk niet in het belang van de klant is. Er mag niet dagelijks worden gehandeld.
Vraag een telefoontje aan van onze
toegewijd team vandaag.
Laten we een relatie opbouwen.
Neem gerust contact op!
- Bel, mail 24/7 of bezoek een vestiging
- + 47 80 02 48 83
- helpdesk@pssinvest.com
Maak zeker een afspraak voordat u ons kantoor voor beleggingsdiensten bezoekt, want niet alle vestigingen hebben een financiële dienstverlener.